Volume 5, No 4, Winter 1995

ÜÇ YIL SONRA RENDA'NIN ARDINDAN

Bilmem kaç yasindadir kara sevdan
Ama vuslatini bilirim sevgiliye
Üç yil geçti Seb-i Arus'tan beri
Tam üç yil, kucaklayali peygamberi
Ölesiye bir sevda derler ya o iste
Ona sehadettir bu kiyam, O'dur hedefte.
Nesiller ve çaglar boyu sürecek
Bir kavgada gülecek, erler gülecek
Ne agit yakmak sana, ne de iltifat,
Yakismaz bilirim geride kalanlara,
Karni tok sirti pek dem vuranlara,
Sonsuz sevdadan, davadan, yardan
Feda ederken onlari sonlu bugünlere.
Hem de bahsederken yarina imanlardan.
Ayak bagi dersen çok, ama pek çok
Dolasmasin aileler üç yilda üç sehri
Kapilarda gezmesin çocuklarin gözleri
Baba beklerken yalniz aksamlarda
Siyaset, feraset, hikmet ve basiret
Istifade gerek ümmete vakit geçirmeden,
Meclislerden sadir olan yüksek fikirlerden
Kemirse de içini bir kurt gibi,
Çürütse de gençligi ömrü ve bedeni.
Beyazlari artik sayamaz olduk aynada,
Her bir tel bir haberci karsida,
Ölüme adim adim gidiyorsun ey yolcu,
Menzile varilacak, elbet varilacak,
O ev ya bir saray, ya bir ates olacak
Dese de agizlar, yazik, sadece dil ucuyla
Kor basmak yürege yakmak için atesiyle
Isbat gerek muhabbeti ruhun sehadetiyle.
Rahle-i tedrisinden geçmek gerek senin,
Farkinda olmak için o buldugun gerçegin.
Söz ile anmak seni anladim perisanliktir,
Aldigimiz ders sadece bir anliktir.
Elleri bögründe yatan bunca ahali,
Hak huzurunda düsünsek o günki ahvali,
Olmaz elbet böyle olmaz ümmetin hali.
Kiyamin haykiriyor sagirlara vahdeti
Anlamayi nasib et Ya Rab anlamayi sehadeti

Kasim 95