Volume 2, No 3, Summer 1992

ZÜLF-Ü YÂRE DOKANMAK

Hicran türküleri söylemek mi?
Benim payima düsen bu Dünya'da
Dertli olmak derin mesele olmali
Bir hicran türküsünün de ardinda
Bir misra çinlar kulaklarimda
Bir okul sarkisinin
"Varligi bu korla tutusmayanin
"Kirpigi yasarsa gözleri güler" diye.
Içimde kivranan hüzün tutusturdu mu
Varligimi tümüyle... tam bilemem,
Kirpiklerde yas ariyorum, göremem...
Gördüklerimin çogu gülmekten gelen
Gerçek hüznü bilmedik bilemedik
Ates düstügü yeri yakti lakin
Biz atestir dedik sadece lisan ile
Fener alayi zanettik hakikatte
Yürekler arasinda olmayinca bir bag
Derinden sariveren çepeçevre
Ruh beden duygu düsünce ne varsa
Hüzünleri sarkilarda duyariz
Lakin dipdiri bir meyyitlikten
Yillardir kurtulmadik kurtulamayiz
Isimiz degildir etmek tellallik
Ya da çok bilmis gibi vaizlik
Utanmak lazim etmek için aleme nasihat
Gider iken Yollarin kolayina varsa ruhsat
Kendime dahi duyuramadigim bir figan
Samimi degilmis meger gayet açik
Bundan sonrasi artik bir silkinis
olmali, yillarin tozunu atacak
Yepyeni dipdiri bakis bu hayata
Hayatin gerçegini bulmak için
Geçilecek kapilar var görmeli
Görmek de yetmez, dolu dizgin geçmeli.
Çalmak kolay degildir yere ne varsa,
Dünya'ya baglayan... yâr yâran, can canan
Gerçek aski isbat, delil istermis
Delilsiz ask dillerde bir hoyrata
Delil yok söz ise sade bir bosluk
Geçerken kapilari eger varsa can korkusu
Davayi tasiyacak nesil biz degiliz
Kusura bakilmasin, isin budur dogrusu