Volume 1, No 4, Fall 1991

TANRIM

[reprinted from Iktibas, Mayis 1991]

(Geside)

Tanrim, Senin her hökmüne, fermanina gurban.
Hem rehmine, hem sebr ile imkanina gurban.
Helg eylediyin yer kimi gökler dehi sirdir,
Varlikdaki, yokluktaki sehmanina gurban.
Artigliga, eksikliye yer var mi cahanda?
Yok, yok, çeki-ölçün kimi mizanina gurban.
Her sey Sene belli, Sene tabe, Sene mehsus,
Sarbansan, hayat yöklü bu kervanina gurban.
Incil ile, Tevrat ile ram olmadi dünya,
Her setri Mühemmed nuru Gur'anina gurban.
Gurban ki, seçip, hem ayirir yahsini pisden,
Mesher günü hagg adli o divanina gurban.
Daglar, dereler, gupguru çöller de nefesli,
Can verdigin her sehrana, ormanina gurban.
Ruh uçmaz eger vahti tamam olmasa canin,
Derdden daha artig dava-dermanina gurban.
Çaylar ele bil sah damari kürreyi erzin,
Min min gölüne, çesmene, ümmanina gurban.
Musa kimi peygamberi galdirdi yatakdan,
Sen verdin agil Logmana, Logmanina gurban.
Insan yaradip sen onu govdun da behistten,
Hakim kesilip her seye, insanina gurban.
Tövbe diyenin amma geçirsen günahindan,
Ehsen, bele adiligin unvanina gurban.
Mezlumlar üçün Sen bir ümid, hem de penahsan,
Zalimler üçün her defe tufanina gurban.
Bes günlük ömür namine her sey yaradipsan,
Zevvarlar evi-mülki Süleymanina gurban.
Her damlada, her zerrede, her lehzede varsan,
Her damlana, her zerrene, her anina gurban.
Esgin mayasi, çövheridir gül-çiçegin de,
Esg negmekari bülbüli-nalanina gurban.
Atif seni her seyde görür, yerde gö göyde,
Neslin ona behsettigi hicranina gurban.