12 Eylül 2010 referandumu sonrası boykota da demokratik bir seçenek olarak saygı gösterdiklerini hemen her parti lideri ifade etti. Boykotun amacı paketin içeriğinden ziyade (içerikle ilgili BDP’nin eleştirileri komikti), BDP’nin siyasi gücünü göstermekti. Ortada silahlı güçlerin olduğu bir durumda sandığa gitmeyen seçmenin sebepleri tartışma konusu oluyor doğal olarak. Referandumda “evet” ve “hayır”dan oluşan iki seçenek olduğuna göre, üçüncü seçeneği yaratmak için boykotun alternatifi sandığa gidip geçersiz oy atmak olabilirdi.
2009 il genel meclisi seçimlerine bakınca katılmayanların oranını %14.81, geçersiz oy oranını ise %2.3 olarak görüyoruz. 2010 referandumunda ise katılmayanlar %23, geçersiz oylar ise %1.9. Eğer BDP siyasi gücüne güveniyorsa seçmenlerine sandığa gidip “hem evet hem hayıra mühür basarak” geçersiz oy atmaları çağrısında bulunabilirdi. Bu durumda seçmen kabinde kendi başına kaldığı için kimsenin iradesinin üzerinde silahlı tehditten bahsedilemezdi. Boykot oranının benim hesapladığım yöntemle (2009 katılımına kıyas) %20’nin üzerinde olduğu 10 ilde, referandumdaki geçersiz oy oranı %3.5 ile %14.8 arasında değişiyor (bu Şırnak’taki bu yüksek oran da enteresan bir durum, boykotta da en yüksek ikinci il). Bunları da BDP siyasi iddiası için sahiplenebilirdi, ve şimdiki katılımsızlık oranını sahiplenmesinden daha ikna edici olurdu.